Το παιχνίδι θεωρείται το
κέντρο της παιδικής ηλικίας.
Δε νοείται παιδί χωρίς παιχνίδι.
Τα παιδιά περνούν
περισσότερη ώρα παίζοντας από κάθε άλλη καθημερινή τους δραστηριότητα.
Αναλυτικότερα, το παιχνίδι είναι ο καθρέπτης της ζωής. Η ιστορία του παιχνιδιού
χάνεται στα βάθη τ ων αιώνων κ αι ο λόγος που άντεξε σ το χρόνο, είναι η αυθόρμητη φύση του. Η δραστηριότητα
αυτή, είναι η ένδειξη της ψυχικής υγείας
και ανάπτυξης, καθώς το παιδί αναπτύσσει τη σκέψη του, μαθαίνει να
ανταπεξέρχεται σε δυσκολίες, οξύνεται η κρίση του, εξερευνά τον κόσμο, ζει σε
φανταστικούς κόσμους που τους κατασκευάζει όπως θέλει.
Το παιδί παίζοντας αποκτά αντίληψη και αίσθηση
του σώματος του, καταφέρνει να κυριαρχήσει στις κινήσεις του και να τις
δαμάσει. Με το παιχνίδι αναπτύσσεται η καλαισθησία η οποία καθιστά το παιδί
ικανό να κατανοεί το φυσικό, τον κοινωνικό και τον πνευματικό κόσμο και να το
εκφράζει καλλιτεχνικώς.
