H 21η Μαρτίου, που συμπίπτει με την εαρινή ισημερία και ουσιαστικά την πρώτη ημέρα της άνοιξης, έχει ανακηρυχθεί από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ως
Διεθνής Ημέρα Δασών.
Για μικρούς και μεγάλους η αναδάσωση είναι από τις αγαπημένες δραστηριότητες για την προστασία του περιβάλλοντος. Είναι σαν να φυτεύεις ζωή και να τη βλέπεις να μεγαλώνει, σκεπάζοντας προστατευτικά με τη φυλλωσιά της το έδαφος, τα ζώα, τα λουλούδια, τους θάμνους, ακόμα και εμάς τους ίδιους τους ανθρώπους τελικά, που βάλαμε ένα μικρό βλαστό στο χώμα πριν μερικά χρόνια.
Η σημασία της αναδάσωσης είναι πολύ σημαντική και έχει δύο κύριες επιδράσεις στην κοινωνία μας.
§ Η πρώτη είναι η ψυχική ικανοποίηση και ευεξία που νοιώθουμε κάνοντας κάτι καλό και ωραίο για τα δένδρα που μας περιβάλλουν, αλλά και γιατί είναι μια ευχάριστη εμπειρία αλληλεπίδρασής μας με το χώρο των δασών. Αυτή η συνεργία ανθρώπου και δάσους όπως αποτυπώνεται σε φωτογραφίες, βίντεο, εφημερίδες, περιοδικά, διαδίκτυο, «βομβαρδίζει» με μηνύματα θετικής ενέργειας τους συνανθρώπους μας υπέρ της προστασίας των δασών, αλλά και κάθε δένδρου ξεχωριστά.
§ Η δεύτερη είναι οι ευεργετικές επιδράσεις αυτών των αναδασωτέων εκτάσεων που θα απολαύσουμε εμείς και τα παιδιά μας σε μερικά χρόνια. Αποτροπή πλημμυρών, μείωση ηχορύπανσης, απορρόφηση επιβλαβών ουσιών, αποτροπή διάβρωσης, κοινωνική και πολιτιστική αναβάθμιση, είναι μόνο μερικά από τα οφέλη που απολαμβάνουμε.
Η προστασία του δασικού οικοσυστήματος είναι επιτακτική. Ένα δάσος δεν είναι μόνο δένδρα.
Όλες οι εκτάσεις που καλύπτονται από φυσική βλάστηση λέγονται δασικές, ανεξάρτητα από το αν κυριαρχούν δένδρα, θάμνοι ή φρύγανα και αποτελούν ένα πολυσύνθετο σύνολο με δική του ζωή και λειτουργίες.
Μάλιστα, επειδή από τα χερσαία οικοσυστήματα είναι το πιο πλούσιο σε βιοποικιλότητα, η ανάγκη προστασίας του γίνεται υψίστης σημασίας. Εάν χάνεται το δάσος, χάνεται και ένας τεράστιος αριθμός ζώων, φυτών και βιοτόπων, με ανυπολόγιστες επιπτώσεις στη ζωή μας και τη βιολογική ισορροπία της φύσης.
Τη σημασία των δασών την είχαν καταλάβει οι άνθρωποι από τους αρχαίους χρόνους. Για παράδειγμα οι σοφοί των αρχαίων ελληνικών πόλεων είχαν πει στους συμπολίτες τους, ότι τα δάση που υπάρχουν πάνω από τους οικισμούς τους είναι οι κατοικίες θεών, νυμφών και άλλων μυθικών όντων. Δεν θα έπρεπε λοιπόν να καταστρέφουν τις οικίες τους με υλοτομίες, αποψιλώσεις ή φωτιές, καθότι θα προκαλούσαν την οργή τους. Το αποτέλεσμα ήταν ότι προστάτευαν τα δάση πάνω από τις πόλεις, τα οποία με τη σειρά τους τις προφύλαγαν από χείμαρρους και πλημμύρες που πολλές φορές δημιουργούνταν λόγω των βροχών στα βουνά.
